Gebroken!

De titel zegt het al, deze 2e week na mijn vakantie is echt zwaar geweest. Druk op mijn werk, maar ook thuis, weinig geslapen, veel gesjouwd en mijn lichaam eigenlijk afgebroken. Natuurlijk ligt dit ook aan mijzelf, maar toch voel ik me een beetje misbruikt. Toch zet ik deze manier van werken nog even door, want langzamerhand begint het mijn werkgevers duidelijk te worden dat zij de zaak, die ik voor hen aan het opbouwen was, weer aan het afbreken zijn. De werknemers steunen en kreunen steeds meer, de fouten en dus de kosten stapelen zich op, het werk blijft liggen, de auto's zijn in slechte conditie, zo kan ik nog wel even doorgaan. Zelf vind ik het moeilijk om al die dingen te zien en daar niets aan te kunnen veranderen, maar het is volgens mij de enige manier om het duidelijk te krijgen. Af en toe regel ik, zelfs in mijn eigen tijd, toch weer even wat dingen met de jongens, maar dat doe ik puur uit sympathie voor die jongens.

De hele week heb ik nog niet eens mijn mail nagekeken en ook de TV weinig tot niet gezien. Het was thuiskomen, slapen, werken, persoonlijke dingen regelen voor anderen, laat eten, slapen en weer vroeg op. Het lijkt wel of alles minder wordt in mijn leven, maar toch voel ik me nog steeds goed. Wel moe en afgebroken, maar toch .....

Het lijkt wel een klaagzang, maar zo moet je het ook weer niet zien. Onder de persoonlijke drukte zaten heel wat leuke dingen, dus daarom voel ik me toch goed. Toch zit ik steeds meer te denken om weer eens te switchen met mijn leven, ik weet alleen nog niet goed hoe. Daar kom ik vast wel uit de komende tijd.

Korte flyer deze keer van mij.

Eerste week na vakantie

Zo, de eerste week na mijn vakantie zit er weer op. Het is een afmattende week geweest, maar aan de andere kant ook weer leerzaam voor mijn werkgevers. Ik heb een goed gesprek gehad met de persoon die verantwoordelijk is voor het bedrijf dat ik dien te runnen. Hieruit kwam wel een goed resultaat, mijn werktijden zijn nu wat verbeterd en ook de nachten word ik normaliter niet meer gestoord door de werknemers. De "vervelende" taken hebben ze bij mij laten verdwijnen en nemen ze zelf op zich bij toerbeurt. Op zich dus een goede zaak. De bedoeling is nu dat ik normaal in de ochtend start met invullen van de uren die ik eerst verspillend vond in de avond en in de middag gewoon weer als voorheen, avonden en weekenden vrij. Na een week zijn ze er nu wel achter dat dit niet werkt, want dat werk deed ik eigenlijk al, maar dan als overwerk, dus nu kom ik gewoon tijd tekort voor de rest en blijft het dus weer liggen. De werkgevers hebben nu na deze week dus wel in de gaten dat dit ook niet werkt.

Nu is het dus weer afwachten hoe ze hier een oplossing voor willen vinden. Het zal er op neer komen dat ik dadelijk gewoon gelijk krijg en dus mijn ideeen door kan duwen. Hopelijk zijn die natuurlijk wel werkbaar, anders sta ik zelf natuurlijk voor paal, maar eerlijk gezegd ben ik daar niet zo bang voor. Laat ik maar optimistisch blijven en verder gewoon afwachten. Voorlopig heb ik het weer wat rustiger in mijn priveleven.

Het is wel wennen om weer vrij te zijn in de weekenden en in de avond. Ik weet eigenlijk niet goed wat ik met die vrije tijd aan moet, ik ben nu eenmaal workaholic. Gelukkig had ik deze week behoorlijk vermoeiend werk om handen, maar ik moet natuurlijk wel uitkijken dat ik daardoor niet naar mijn lichaam luister. De leeftijd gaat nu eenmaal af en toe ook meespelen in bepaalde dingen. Mijn arm is al niet meer wat het geweest is en ik deed al weinig moeite om die te ontzien, maar deze week al helemaal niet. Voor de rest heb ik gelukkig nog geen problemen, maar dat kan nog komen, hahaha.

Voorlopig ga ik nog steeds rondkijken naar andere aanbiedingen en verder maar genieten van de verplichte vrije tijd die ik nu heb.

Mijn flyer van dit weekend

Feestje

Gisteren had ik een gecombineerd feestje, moeder en dochter van 2 jaar waren beiden jarig geweest en hielden samen een feestje. De kleine mag mij graag en was heel blij dat ik er was. Uiteraard had ik wat kleinigheden bij me, die voor haar heel groot leken. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat het echt maar kleinigheden waren, want ik heb altijd zo iets van; je kunt wel een duur kado geven op die leeftijd, maar het is allemaal maar voor even en je moet zeker de ouders niet overtreffen. Dat is altijd mijn mening geweest en zal het altijd wel blijven. Ze was er blij mee en zal er wel een tijdje mee kunnen spelen, dat is toch het belangrijkst.

Voor moeder had ik iets meegebracht van mijn vakantie, dat had ik haar beloofd voor ik ging. Ook dat kado was wel geslaagd, denk ik. Het feest was gezellig en uiteindelijk was het nog 3 uur in de nacht geworden, voor ik weer richting huis reed. Het is ongeveer 60 km, dus voor ik weer in mijn bed lag was het weer 4 uur. Om 10 uur vanmorgen was ik weer klaarwakker en begin ik nu aan de laatste dag van mijn kleine vakantie. Morgen weer aan de slag. Ik weet nog niet wat mijn werk nu gaat inhouden, want het verandert allemaal, maar ik zie en hoor het vanzelf. Eerder heb ik al gezegd, dat mijn baas andere plannen heeft en deze plannen zijn tijdens mijn vakantie al ten uitvoer gebracht. De ontevredenheid onder mijn werknemers is zeer groot en zal waarschijnlijk nog wel groter worden, maar helaas kan ik daar weinig aan doen.

Ik hoor ook berichten dat ze me toch weer willen inzetten als voorheen, want de baas is ook tot bezinning gekomen. Toch heb ik wel iets van; eerst duidelijkheid scheppen en bepaalde afspraken na gaan komen, voor ik weer te werk ga als voorheen. Mijn voorwaardes heb ik al klaar liggen en met minder ga ik geen genoegen meer nemen. Mijn contract zal behoorlijk aangepast moeten worden. De voorwaarden die ik ze voorleg zijn echt nog niet het uiterste, maar wel duidelijk en ook goed voor beide zijdes. We zullen wel zien hoe ze er mee omgaan. Mijn standpunt is makkelijk; mijn voorwaarden of ik ga verder met mijn sollicitaties en doe tot die tijd mijn werk zoals zij het voor ogen haddden, maar niet een combinatie van die beiden, want daar denken ze nu aan. Tijdens mijn afwezigheid hebben ze namelijk al gemerkt dat ze het zelf gewoon niet kunnen.

Tot mijn volgende flyer

Spookleverancier!

Ergens begin 2008 had mijn ex een abonnement bij de kabelmaatschappij Z.. Aangezien het huis verkocht werd, zou ook het abonnement stoppen. Zij heeft netjes een opzegging bevestigd gekregen en ik had nog even contact met Z..., want ik had juist een woonruimte gekregen. Deze woonruimte was meer een soort kamerbewoningsidee, maar ik was er op dat moment blij mee. Eigen doucheruimte, eigen keuken, eigen toilet en ook nog een eigen ingang. Weliswaar in een niet al te beste buurt, maar dat mocht de pret niet drukken. Maar goed. Mijn voorstel aan Z... was dus om het abonnement over te zetten op mijn naam, mits het mogelijk was om i.p.v. kabeltv bij mij telefonie en internet te leveren. Z.. beloofde dit te bekijken en uit te voeren zsm, maar ik hoorde en merkte niets. Korte tijd later hoorde ik van de huisbaas dat dit ook niet mogelijk was in dit soort bewoning, maar dat hij wel eens zou kijken voor deze voorziening. Daar is ook niets van gekomen, maar ik had in ieder geval toch internet via een open lijn van mijn buurman.

Een hele tijd later kreeg ik plots een rekening van Z.. voor geleverde diensten op het oude adres van mijn ex. Ik natuurlijk bellen en na heel veel wachten en wachten, nog eens bellen, had ik na een week eindelijk contact. Niet via telefoon, maar via email, het adres vond ik op de site. antwoord kwam er niet, maar ook geen factuur meer. Wel kwam er regelmatig een mail van Z... met de nieuwe factuur online, die ik ook niet kon zien, gezien het feit dat ik geen account of wat dan ook had bij Z.... Overigens krijg ik die tot op heden nog regelmatig, ondanks dat we intussen 2 jaar verder zijn en er eind 2008 een incassoburo op mijn dak kwam. Ook hier heb ik netjes uitgelegd hoe het in elkaar zat, via email, maar ook zij gaven geen respons. Daarna had ik eindelijk een leuk appartement gekregen en hoorde ik verder ook niets meer, dus nam ik aan dat ze intussen wel wijzer waren geworden.

Nu, bijna 1 jaar verder, kwam er van een ander incassoburo plots een oproep voor de rechtbank. Oke, ik naar de rechtbank en daar mijn verhaal kunnen doen. Het was wel lachwekkend, want Z.. en het incassobedrijf was niet aanwezig maar dat was schijnbaar normaal. De rechter had schijnbaar wel in de gaten dat er idd iets niet in orde was, maar hij gaf aan dat hij Z... de kans zou geven om zich te laten horen in deze zaak tot 2 september. Hier hoefde ik niet aanwezig te zijn en idd kreeg ik gisteren een schrijven van de rechtbank met de reactie van Z.... Dit was dus wel weer lachwekkend, want Z... heeft dus om uitstel verzocht en gekregen tot 30 september, daarna kunnen zij enkel nogmaals uitstel krijgen in heel byzondere gevallen. Voor mij is de zaak duidelijk, want mij lijkt het simpel. Als Z... in haar recht staat dan hoeven zij dus enkel maar te laten zien dat zij beschikt over een getekend contract, of een opname via de telefoon. Dat is ook wat aangegeven heb bij de rechtbank; Laat mij zoiets zien, dan betaal ik direct. Schijnbaar is dat nog niet zo makkelijk voor Z... of snappen ze het zelf niet meer.

Ik wacht nu rustig de volgende brief af, na 30 september, van de rechtbank. Hopelijk is mijn vertrouwen in het recht in Nederland daarna weer een beetje hersteld. Ik hou jullie op de hoogte!

Tot de volgende flyer.

Over mij

Soms wil je maar niet wakker worden, dat had ik vandaag. Gisteren had ik, ondanks dat ik vakantie heb, toch een drukke dag voor mijn gevoel. eigenlijk deed ik niet veel, maar toch voelde het zo. Om 6 uur stond ik op, ik had aangeboden om iemand weg te brengen, dus om 7 uur stond ik klaar om aan te rijden. Het was ruim een uur rijden en daarna reed ik weer terug naar huis. Thuis heb ik mezelf maar eens bezig gehouden met allerlei huishoudelijke dingetjes. Daarna ook nog boodschappen en zo. Ophalen was gelukkig niet nodig, maar ik had wel iemand anders beloofd om op te halen bij het station. toen nog even daar gebleven en daarna weer naar huis. Maar vlakbij mijn huis pikte ik bij toeval nog even een terrasje met wat mensen en toen was het al na zevenen, dus ging ik maar eens wat te eten maken voor mezelf. Kibbeling met gebakken aardappeltjes, heerlijk was het. Toen heb ik nog wat achter mijn laptop gezeten en de televisie. En nu kan ik maar niet wakker worden.

Voor mij werkt het schijnbaar andersom, als ik de hele dag gewerkt heb en dus eigenlijk moe zou moeten zijn, dan kan ik de volgende dag gewoon direct wakker worden en ook zijn. Ben ik nu vreemd of is dat normaal. Zou ik dan toch een workaholic zijn, oei dat is niet best. Ik moet eerlijk toegeven dat ik mezelf beter voel wanneer ik gewoon iedere dag werk, maar toch was ik, voor mijn gevoel, toe aan een vakantie. Mijn vakantie heb ik in 2 delen moeten nemen, maar dat doe ik dus maar niet meer. Gewoon 3 weken achter elkaar lijkt me toch beter. Ja, ik heb mijn vakantie onderbroken door problemen op mijn werk. Mijn baas belde mij om die problemen opgelost te krijgen en dat betekende een onderbreking van 1,5 week en dan weer vakantie. Nu begin ik aankomende maandag weer, maar niet meer op de oude functie. Zoals je in een eerder logje al hebt kunnen lezen is het niet helemaal koek en ei meer op mijn werk, maar ik ga toch graag weer werken. Kan ik mezelf weer af en toe bezig houden met andere dingen.

Genoeg gepraat, vandaag begint eerst nog een weekend, met daarin een feestje. Altijd leuk! Vandaag ook nog even iemand ophalen met een hoop bagage en weer thuis brengen en ja, ik weet het, ik lijk wel een taxibedrijf, maar dat is gewoon toeval in dit stukje. Soms is het nu eenmaal makkelijk als je een busje rijdt van de zaak, dan zeg je wat makkelijker "ja". Het is ook helemaal niet erg om te doen, tenslotte is het ook meestal voor de kinderen of goede vrienden en ze maken er geen misbruik van. Maar ik stop met dit geblabla, want het wordt tijd om een douche te nemen en op tijd aan te rijden.

Tot de volgende flyer

Mijn financien maar weer eens geregeld deze week. Mijn salaris was binnen en dan komen de rekeningen van de maand weer uit de kast. Het was wel weer teveel, maar daar heeft iedereen wel last van, denk ik. Behalve natuurlijk de miljonairs onder ons, maar die hebben meestal geen blog. Sommigen hebben die natuurlijk wel, maar die wordt gemaakt hun secretaresses of zo, hahaha. Het moet toch ook wel eens leuk zijn als je eens niet op je rekening hoeft te kijken of het allemaal wel lukt deze maand.

Ooit zal ik misschien nog eens kunnen zeggen; weet je nog dat ik iedere keer moest kijken of ik de maand wel door kon komen. En anders maar niet, eigenlijk vind ik het niet erg, ik heb te eten en te drinken. Materiele zaken doen me niet zoveel. Natuurlijk is het leuk om iets meer te kunnen, maar of het nodig is, ik weet het niet.

Er schijnen 96.000 miljonairs te zijn in Nederland, misschien moet ik maar eens allemaal een brief sturen om een beetje te delen met mij. Je weet nooit of er eentje bij zit die dit werkelijk doet, dan ben ik toch weer mooi geholpen. Dan weet ik ook meteen hoe het voelt om zonder zorgen te leven en ga ik misschien weer wel houden van materiele zaken. Ach, ik weet niet of het wel zo goed is, misschien is het maar beter zo.

Laten we het maar op dagdromen houden en maar gewoon iedere maand weer de rekeningen uit de kast pakken zodra het salaris binnen is. Het voordeel is wel dat ik dan nooit een brief zal krijgen.

Dit was weer een flyer uit mijn hart.

Werk en ik.

Hier ben ik weer met een nieuw verhaal. Dit keer gaat het over werken. In mijn branche bestaan er geen vaste eindtijden, het enige wat mijn mensen weten is de aanvangstijd. De rest is heel afhankelijk van allerlei omstandigheden. Mijn taak is dan ook om die jongens niet al te veel tijd kwijt te laten zijn, zodat ze ook nog een beetje vrije tijd over houden. Het nadeel is dan wel dat ik mijn eigen vrije tijd kwijt ben. Vaak heb ik werkweken van meer dan 80 uur, maar toch vind ik dat niet erg.

Soms is het wel eens teveel, want het betekent natuurlijk ook dat je niet echt een sociaal leven meer hebt. Nu ben ik wat minder aan het werk en begin ik na te denken over dat sociale leven. Dus ga ik daar maar eens aan werken. Natuurlijk betekent dat minder uren en minder inkomen, maar je moet er iets voor over hebben. Tot nu toe bevalt het me wel om in de avond ook eens thuis te zijn, hoewel ik moet wennen aan de vrije uren. Mijn baas vind het maar niks en laat dat ook merken naar mijn gevoel en dat brengt me dan op de reden van dit stukje.

Er zijn veel meer mensen als ik, mensen die alles voor hun werk over hebben. Uiteindelijk krijg je wel waardering, denk je dan, maar niets is minder waar. Het is vergelijkbaar met rijke mensen, zij hebben volop vrienden, maar als ze dan hun geld kwijt zijn, hebben ze plots geen vrienden meer. Hoe komt het toch dat mensen elkaar alleen maar willen waarderen als ze rijk zijn of zich helemaal rot werken voor jou. Is dat te wijten aan de mentaliteit tegenwoordig of was dit misschien altijd al zo. Het is gewoon jammer dat de wereld zo rottig in elkaar steekt. Gelukkig zijn er ook nog andere voorbeelden, maar helaas wel te weinig. Laten we maar blijven hopen op die paar mensen die het wel goed doen. Ooit zullen we allemaal beseffen dat het leven meer inhoud dan werken en geld verdienen. Toch...?

Maar mocht het nu niet zo zijn dan wens ik eenieder toch een leuke tijd toe.
Dit was mijn flyer van vandaag alweer.

Rijk worden in Nederland

Tja, dit is nagenoeg onmogelijk, maar als je op internet kijkt, dan zie je vele advertenties die dit beloven. Voor veel mensen is dit een optie die ze dan uit nood aangrijpen om vervolgens nog meer schuld over te houden. Hier in Nederland mag men namelijk oplichten om vervolgens het slachtoffer van deze oplichting aan te klagen voor zijn schulden bij de oplichter. Ook grote bedrijven doen hier vrolijk aan mee, immers, zij worden toch niet bestraft. Hooguit worden ze een keertje bestraffend aangekeken door een rechterlijke macht.

Telecommaatschappijen doen dit met de regelmaat van de klok. Zij sturen een rekening, of niet eens, naar je oude adres om vervolgens een incassobureau in te schakelen, die uiteraard uiteindelijk wel op je nieuwe adres uitkomt. Intussen is daardoor de rekening opgelopen tot het driedubbele, maar dat zal de heren een zorg zijn. Vervolgens geven ze geen informatie en/of weten zij niet waar de "client" het over heeft bij een verweer of zij sturen doodleuk een gerechtsdeurwaarder met een uitnodiging voor de rechtbank.

De rechter neemt alles gewoon voor "waar" aan en indien je, door welke omstandigheden dan ook, niet aanwezig bent, dan ben je gewoon de "l...". Wat regelmatig gebeurt is, men stuurt de dagvaarding 1 week tevoren, terwijl jij op vakantie bent, dus kom je niet opdagen en wordt je veroordeeld bij verstek. De rechterlijke macht controleert namelijk totaal niet of de vordering wel waarde heeft. Dit doen ze nooit, want kom je wel opdraven, dan mag je je zegje doen en vervolgens blijkt dat ze dit gaan laten beantwoorden door de schuldeiser.

Bovenstaande is een heel korte versie van "rechtelijke dwalingen" zoals ik het omschrijf, maar uiteraard is dit gewoon een vaak voorkomend en langdurig geval van mensen pesten. Velen zullen dit herkennen en beamen, zelfs kunnen bewijzen, dat het vaak op deze manier gebeurt. Ik wil ook alleen maar aantonen hoe Nederland in elkaar steekt en dat het de "armen" zijn die ze pakken in deze "oplichtingspraktijken" en niemand anders, deze mensen hebben namelijk niet de mogelijkheid om een advocaat in te schakelen. De kosten die hieraan verbonden zijn en vooraf betaald moeten worden, zijn namelijk een te hoge drempel voor iedereen die een normaal in- en uitgavepatroon heeft. 

Persoonlijk heb ik hier al wat keren mee te maken gehad en begin ik het beu te worden. Mijn streven is dan ook niet voor niets om hier uit dit landje te vertrekken. Mocht dit niet lukken, dan begin ik zelf maar eens een incassobureau. Helemaal geen probleem, want daar hoef je geen enkele vorm van papieren voor te hebben en al helemaal niet geleerd te hebben. Check dit of dit eens. Of lees het volgende stukje maar eens door;

Diensten van een incassobureau

Het incassobureau zal na het aannemen van een zaak aanmanende of zelfs dreigende c.q. intimiderende, brieven aan de schuldenaar zenden. Meestal wordt dan alsnog betaald of een betalingsregeling afgesproken. Als dit echter geen effect heeft, zal alsnog tot dagvaarding moeten worden overgegaan. Het incassobureau schakelt hiertoe een deurwaarder en eventueel een advocaat in.

Incassobureaus hebben namelijk geen enkele wettelijke status: iedereen kan een incassobureau beginnen. Zelfs het hebben van een strafblad is geen beletsel voor het openen van een incassobureau. Omdat incasso een ruim winstgevende bedrijfstak is, bestaan er ook in ruime mate malafide incassobureaus. Grotere incassobureaus werken vaak nauw met deurwaarders en advocaten samen, of hebben ze zelfs in dienst. Sommige incassobureaus, zowel bonafide als malafide, hebben debiteuren-bezoekers in dienst, die de psychische druk op de schuldenaar tot maximale hoogte opvoeren door de debiteur in persoon, aan zijn eigen voordeur, te benaderen.

Òoit!

Jazeker. Ooit ga ik nog lachen om mijn leven. Lachen om mijn leven in Nederland. Ooit vertrek ik hier uit dit rare land. Rijk worden kun je hier alleen door oneerlijke zaken, maar zeer zeker nooit door hard te werken. Alles kan hier, mits je geld hebt of de boel oplicht. Talloze voorbeelden zijn er te noemen, maar ik zal er niemand mee vervelen in dit logje. In de komende tijd zal ik dat wel doen, maar dan op humoristische wijze.

Wel heb ik mezelf weer eens rot gelachen om een stuk op SBS6 nieuws. Ook Omroep Zeeland heeft er een stuk aan gewijd. In Breskens zijn ze weer 300.000 euro lichter voor een "kunstwerk" in de haven. Op wat houten balken staan daar 12 grote, rode pinguins te staan. Niemand kan er de betekenis in zien, waar ze voor staan, maar uiteraard weet de "kunstenaar" dat zelf wel te verwoorden.

Eigenlijk is het helemaal niet om te lachen, als je nadenkt over de situatie in Nederland. Overal heeft de "recessie" toe geslagen, maar er worden nog steeds waanzinnige bedragen over de balk gesmeten. Waarom de armoe in Nederland bestrijden, als je ook 1 "kunstenmakeraar" alles kunt geven voor een onzinnig iets. Dat is Nederland ten voeten uit!

Tot de volgende stunt maar weer.

De eerste keer.

Dit is de eerste log die ik hier plaats, dus verwacht niet te veel.
Ik ga proberen om hier luchtige humor, interessante teksten, gedichten en verdere vluchtige dingen te plaatsen.
Alles komt hier voorbij vliegen, ook dingen die misschien wat minder leuk zijn.
Belangrijkste punt is; om iedereen die hier komt te boeien, zodat ze ook weer terugkomen.

Deze bok hierboven symboliseert mijn leven op dit moment, een beetje leeg, maar wel groot.

Op deze manier ga ik proberen om hier toch wat verandering in te brengen.

WISH ME LUCK!

Flyer.