Werk en ik.

Hier ben ik weer met een nieuw verhaal. Dit keer gaat het over werken. In mijn branche bestaan er geen vaste eindtijden, het enige wat mijn mensen weten is de aanvangstijd. De rest is heel afhankelijk van allerlei omstandigheden. Mijn taak is dan ook om die jongens niet al te veel tijd kwijt te laten zijn, zodat ze ook nog een beetje vrije tijd over houden. Het nadeel is dan wel dat ik mijn eigen vrije tijd kwijt ben. Vaak heb ik werkweken van meer dan 80 uur, maar toch vind ik dat niet erg.

Soms is het wel eens teveel, want het betekent natuurlijk ook dat je niet echt een sociaal leven meer hebt. Nu ben ik wat minder aan het werk en begin ik na te denken over dat sociale leven. Dus ga ik daar maar eens aan werken. Natuurlijk betekent dat minder uren en minder inkomen, maar je moet er iets voor over hebben. Tot nu toe bevalt het me wel om in de avond ook eens thuis te zijn, hoewel ik moet wennen aan de vrije uren. Mijn baas vind het maar niks en laat dat ook merken naar mijn gevoel en dat brengt me dan op de reden van dit stukje.

Er zijn veel meer mensen als ik, mensen die alles voor hun werk over hebben. Uiteindelijk krijg je wel waardering, denk je dan, maar niets is minder waar. Het is vergelijkbaar met rijke mensen, zij hebben volop vrienden, maar als ze dan hun geld kwijt zijn, hebben ze plots geen vrienden meer. Hoe komt het toch dat mensen elkaar alleen maar willen waarderen als ze rijk zijn of zich helemaal rot werken voor jou. Is dat te wijten aan de mentaliteit tegenwoordig of was dit misschien altijd al zo. Het is gewoon jammer dat de wereld zo rottig in elkaar steekt. Gelukkig zijn er ook nog andere voorbeelden, maar helaas wel te weinig. Laten we maar blijven hopen op die paar mensen die het wel goed doen. Ooit zullen we allemaal beseffen dat het leven meer inhoud dan werken en geld verdienen. Toch...?

Maar mocht het nu niet zo zijn dan wens ik eenieder toch een leuke tijd toe.
Dit was mijn flyer van vandaag alweer.